7 & 8 september 2025
7 & 8 september 2025
Corso Zundert kent in zijn rijke geschiedenis vele verhalen. Jaar in, jaar uit komen hier nieuwe verhalen bij. En sommige van de verhalen begrijp je pas als je het zelf meegemaakt hebt. Eenieder heeft zo ook zijn eigen ervaringen natuurlijk.We beseffen ons dat vele van deze Corso-Zundert-verhalen té mooi zijn om niet vast te leggen. Voor eenieder die het interesseert delen we onze bijzondere, feestelijke, grappige, spannende of soms droevige verhalen via onze social media kanalen. Op deze pagina kun je deze Corso-Zundert-verhalen nog eens rustig nalezen. Veel leesplezier.
april 2025
Al sinds 1952 is het een jaarlijkse traditie dat de winnaar van Corso Zundert een erevaandel krijgt. Dit vaandel wordt geschonken door de gemeente Zundert, maar wordt vreemd genoeg gemaakt door de buurtschap zelf. Een bijzondere traditie die bij buitenstaanders soms voor vele vragen zorgt. Daarom ging ik in gesprek met de vaandelmakers van Buurtschap Schijf, terwijl zij druk bezig waren met hun vaandel voor Beet! 🎣
Op een maandagavond mag ik langskomen bij de makers van het vaandel, maar ik mag uiteraard niet in de ruimte komen waar het vaandel ligt. Het vaandel is namelijk voor vrijwel iedereen geheim tot het moment van de presentatie. Samen met Sander van Hooijdonk, een van de ontwerpers van Beet!, en Yvonne Mathijssen, een van de naaisters van het vaandel, kletsen we over deze bijzondere traditie.
Op zondag 1 september 2024 won Buurtschap Schijf het Zundertse corso met hun wagen Beet! 🏆 Na het feest komt dan al snel de volgende stap, het ontwerpen van het vaandel. Hiervoor zijn de ontwerpers van de wagen in eerste instantie samen gaan zitten voor een concept. Er wordt nagedacht over welke onderdelen van de wagen je uit wilt lichten, er worden ideeën opgedaan bij andere vaandels en zo ontstaat er beetje bij beetje een idee. “Je wilt echt de essentie van zo’n wagen samenvatten in het vaandel.” zei ontwerper Sander. Vervolgens komt dit idee bij de naaisters en gaan zij op zoek naar de mooiste stoffen en materialen om dit ontwerp tot leven te brengen. Wekenlang wordt er samengewerkt om het vaandel creëeren.
Een vaandel wordt in principe gemaakt uit traditie, maar voor velen is het meer dan dat. Sander noemt het ook wel zijn nalatenschap. Een wagen wordt op dinsdag gesloopt, maar een vaandel kan voor eeuwig blijven bestaan. Na de bijzondere onthulling van het vaandel wordt deze één jaar lang tentoongesteld in het gemeentehuis van Zundert samen met de maquette. Daarna wordt het vaandel teruggegeven aan de buurtschap, die vervolgens zelf mag beslissen wat zij ermee doen.
Bij het presenteren van je vaandel hoort ook de traditie van het Vaandelfeest. Dit vond van oudsher plaats in het Cultuur Centrum van Zundert, maar sinds deze niet meer in gebruik is, vindt het plaats op verschillende locaties. Dit jaar kreeg Buurtschap Schijf een uitzondering om de overhandiging van het vaandel voor het eerst buiten de gemeentegrenzen van Zundert te doen. Zij hielden het Vaandelfeest dit jaar namelijk in hun eigen tent in Schijf. Voor de organisatie van dit feest is weer een aparte commissie binnen de buurtschap, maar ook hier zijn de ontwerpers betrokken bij het bedenken van het thema en de aankleding.
Afgelopen zaterdag werd het Vaandel gepresenteerd. Een heleboel mensen waren samengekomen in de tent van Buurtschap Schijf om deze onthulling mee te maken en daarna lekker te feesten. Na toespraken van de voorzitster van Buurtschap Schijf, de voorzitter van Corso Zundert, de burgemeesters van Zundert en Rucphen en de kinderburgemeester van Zundert kon de show gaan beginnen. Er start een filmpje waar goed om gelachen kan worden, maar wat ook mooie herinneringen van o.a. de jubel laat zien. Dan verscheen er een bootje achterin de tent. Die kwam iedereen wel erg bekend voor. Een half jaar eerder stond dit bootje namelijk bovenop de wagen. Ook zaterdag waren er weer twee vissers nietsvermoedend aan het vissen. Zij voeren door de tent tot ze beet hadden en daar verscheen het erevaandel onder luid applaus. Na deze onthulling was het dan tijd voor de rest van het feest! 🎉
De traditie van het erevaandel blijft een bijzonder proces. Toch is het een prachtige traditie waar we als Corso Zundert ontzettend trots op mogen zijn. 🧡
Tekst: Denise Jochems
april 2025
Denk je aan Corso Zundert dan denk je aan grootse praalwagens en een bijzondere stoet, maar die stoet wordt natuurlijk pas echt compleet door de muziekkorpsen. Tussen al de grote wagens zorgen zij voor een extra stukje entertainment. Ook dit jaar zijn er weer acht korpsen van de partij. Zo ook het tamboerkorps St. Cecilia uit Zegge. Ik ging langs bij een van hun repetities om te kijken hoe het gaat met de voorbereidingen.
Ik heb afgesproken met Kees Willemen (73 jaar) voorafgaand aan een van de buitenrepetities van St. Cecilia. Kees speelt al meer dan 60 jaar bij St. Cecilia en praat dan ook met veel trots over wat ze allemaal bereikt hebben. Zo zijn zij al vier keer Nederlands Kampioen geworden, waaronder dit jaar en vorig jaar. Maar ook buiten de wedstrijden om doen ze veel mooie optredens waar ze erg trots op zijn.
St. Cecilia liep in 2012 en 2013 al eens eerder mee met Corso Zundert, maar ook dit jaar zijn ze erbij! Kees kan bijna niet in woorden uitleggen hoe bijzonder het is om mee te lopen bij dit corso. “Het is eigenlijk het grootste optreden wat je kan doen als amateurmuzikant.” vertelt hij. Een optocht waarbij 50.000 mensen verspreidt over heel de route jou toejuichen is echt bijzonder. Er is geen moment waar het even rustiger is of minder druk. Je begint om 13.30 uur met spelen en staat de komende vijf uur aan.
Zo’n optreden is natuurlijk niet niks. Je moet het conditioneel goed bij kunnen houden. Zo zijn er binnen St. Cecilia ook wel een aantal leden die aan hebben gegeven niet mee te doen met het corso omdat het te zwaar is. Daarnaast kan het ook zomaar enorm warm zijn, wat de optocht niet echt makkelijker maakt. Daarom werken ze allemaal hard aan hun discipline en uithoudingsvermogen.
Als je te horen krijgt dat je mee mag lopen bij Corso Zundert komt er veel op je af. Als korps ontvang je een reglement waar je je aan moet houden om de optocht zo soepel mogelijk te laten verlopen. Je kunt bijvoorbeeld niet een lange stilstaande act doen bij de tribunes, want dan houd je de wagens op. Er moet dus altijd een voortgaande beweging in je optreden zitten, zodat de wagens niet gehinderd worden. Verder houdt St. Cecilia zich muzikaal vooral aan hun optredens op andere plekken, alleen wordt de choreografie aangepast om lopend uitgevoerd te worden. Ze repeteren hiervoor 1x per week en zijn sinds Juli ongeveer bezig met de repetities voor het corso.
Op de dag zelf zijn de korpsen al vroeg aanwezig. Zo kunnen zij zich omkleden en verder voorbereiden door bijvoorbeeld even warm te spelen. Vervolgens worden ze een voor een naar voren geroepen om hun plaats in de optocht aan te nemen. Dit jaar loopt St. Cecilia als tweede korps in de optocht. Vervolgens ben je ruim vijf uur aan het lopen, maar door de continue mensenmassa vliegt het alsnog voorbij.
Wil jij ook komen genieten van de beste muziekkorpsen tussen onze Zundertse corsowagens door. Kom dan op zondag 1 september naar Corso Zundert!
Tekst: Denise Jochems
december 2024
Op een woensdagavond midden in Augustus zit een corsotent vol met fanatieke bouwers. Van ouderen tot jongeren en zelfs kinderen, ze spenderen allemaal het liefst hun zomer in die snikhete tenten Als je niet uit Zundert komt zal je er niets van begrijpen. Wat je ook niet zal begrijpen is dat diezelfde mensen met zomerse temperaturen in de meest bijzondere pakken meer dan 6 uur op een corsowagen gaan staan. Toch is het wat figuranten doen. Maar waarom ben je in hemelsnaam zo gek om dat te doen? Dat heb ik aan de figuranten van Buurtschap Klein Zundert gevraagd.
Jorg, Julie, Sanne, Reineke, Jacco en Sophie waren vorig jaar figurant voor hun buurtschap, Klein Zundert. Met hun wagen Dystopia portretteerden ze een dystopische samenleving. In deze samenleving is de lucht vervuild en iedere ademhaling is zwaar. Het is overleven. Dit laten ze niet alleen zien met hun wagen, maar het hele verhaal wordt versterkt door meer dan 70 figuranten. Met gasmaskers en dikke jassen staan ze op de wagen om hun ontwerp te laten zien aan de hele wereld.
Ik begin met mijn prangende vraag “Waarom doe je dat? Waarom wil je urenlang op die wagen staan in die warmte?”. Reineke en Sophie beginnen meteen te lachen en vertellen dat al die uren in de bouwtent voorafgaand aan de optocht echt veel warmer waren. Op de wagen hebben ze daar niks van gemerkt. Op dat moment ben je ‘in de zone’. Je bent trots op de wagen die je samen hebt gebouwd en weet dat jouw rol ervoor zorgt dat iedereen in het publiek het verhaal ook gaat voelen. Je creëert het complete plaatje. Dit beamen ze allemaal volhartig. Er heerst zo’n enorme trots onder alle bouwers en als je dan ook nog eens de eer mag hebben om tijdens de optocht je steentje bij te dragen is dat extra bijzonder
Buiten het plaatje van de wagen compleet maken is er nog iets wat figureren zo speciaal maakt. Als je figurant bent, of een andere functie hebt binnen de wagen (zoals duwer of beweger), beleef je de optocht heel anders. Vooral het laatste stuk wordt extra spannend. Mogen jullie misschien wel de wagen gaan stoppen en de eerste prijs in ontvangst nemen? Doordat Dystopia als 12e in de optocht reed waren er al heel wat posities uitgedeeld voordat zij bij de uitslag aankwamen. Zo hoorden de figuranten van de wagenbegeleiders dat de eerste en tweede plaats al vergeven waren. De derde plaats was nog wel mogelijk. Je durft er niet op te hopen, maar doet het stiekem toch. Ze wisten wat voor punten er vergeven waren voor de tweede plaats, dus de hoop steeg toen zij hun puntenaantal hoorden. Toen kwamen de verlossende woorden “Dat is goed voor de derde prijs!”. Ze moesten eigenlijk in hun rol blijven, maar de ontlading nam het toch even over. Al die boos kijkende figuranten konden eindelijk lachen. En dat gevoel kan je alleen maar ervaren op de wagen, met zijn allen.
Zodra bekend werd dat de wagen figuratie zou hebben, ging de inschrijving open. Veel jongeren schreven zich meteen in. Omdat het dit jaar geen figuratie met dans was, waren er ook meer mannen die zich aanmeldden. Al snel was er een enthousiaste groep bouwers bij elkaar die onder begeleiding van Ron Schijfs theaterlessen kregen. Sanne en Julie moesten wel even wennen aan dat boos kijken en schoten tijdens de repetities dan ook vaak in de lach. Toch lukt het op die dag zelf wel. Ondanks dat er geen acteurs op de wagen staan, voelt het voor de toeschouwers wel zo. Dat is de passie die zijn werk doet.
Ook als figurant blijf je natuurlijk in de kern een bouwer. Dat betekent dat je niet zoals de meeste acteurs je krachten spaart en genoeg slaap pakt voor je grote optreden. Nee, als bouwer spendeer je die laatste week meer tijd in de tent dan in je huis. Vooral die laatste avond moet de wagen af. Jacco had zelfs helemaal niet geslapen. Die heeft tot in de vroege uurtjes meegeholpen aan de wagen, maar vervolgens bijvoorbeeld ook al het afbreken van de steiger zodat de wagen ’s morgens naar buiten kan rijden. Daarna is hij om 06.00 uur meteen doorgegaan naar de visagie. Het is ze ook allemaal wel opgevallen dat mensen die figureren ook al snel extra gemotiveerd zijn om te komen bouwen en dus heel het jaar door vaker komen. Super gezellig natuurlijk!
Op maandag is de grote spanning er vanaf en mag je nog een paar keer jouw wagen inclusief figuratie laten zien op het tentoonstellingsterrein. Volgens Jorg wordt ook dan in de loop van de dag de spanning voor het showmoment steeds minder. Ik denk dat je zelf wel in kan vullen waarom toch?
Ook dit jaar zijn er weer meerdere wagens met figuranten! Maar vergeet vooral ook niet al die andere mensen die in de wagen verstopt zitten. Zo wordt iedere wagen voortgeduwd door een groep en worden verschillende bewegingen op wagens ook door bouwers gedaan. Let dit jaar maar eens extra goed of je ze tevoorschijn ziet komen. Misschien wel tijdens de optocht? Tijdens de Jubel? Of maandag op het tentoonstellingsterrein? Ik ben benieuwd
Tekst: Denise Jochems
mei 2024
